Obowiązkiem każdego pracownika będącego świadkiem wypadku lub zagrożenia, jest niezwłoczne powiadomienie przełożonego o zdarzeniu. Kluczowe jest zachowanie bezpieczeństwa własnego i innych osób będących w rejonie zagrożenia, a także zapewnienie pomocy osobom poszkodowanym.

Obowiązkiem osoby kierującej jest podjęcie niezbędnych działań eliminujących lub ograniczających zagrożenie oraz zapewnienie pierwszej pomocy osobom poszkodowanym.

Osoba kierująca dokonuje także zgłoszenia zdarzenia wypadkowego do Inspektoratu BHP UJ
(zgłoszeniu podlegają również wypadki w drodze do pracy i z pracy).

W sytuacjach poważnych, w których wymagane jest szybkie podjęcie działań ze strony Inspektoratu bhp lub pracodawcy wstępne zgłoszenie powinno być dokonane drogą telefoniczną lub w postaci informacji mailowej.

Zabezpieczenie miejsca wypadku. Do czasu przeprowadzenia dochodzenia powypadkowego tj. ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku, nie wolno dopuszczać osób niepowołanych do miejsca wypadku, nie wolno uruchamiać maszyn i urządzeń związanych z wypadkiem, nie wolno zmieniać położenia elementów maszyn, osłon przedmiotów chyba, że wynika to z konieczności ratowania ludzi i mienia [2].

Inspektorat BHP po otrzymaniu informacji o wypadku podejmuje czynności zmierzające do ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku oraz pomaga pracodawcy podjąć środki zmierzające do ograniczenia ryzyka pojawienia się podobnych wypadków w przyszłości.

Za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą.

Zdarzenie może być uznane za wypadek przy pracy jeśli wszystkie cztery warunki spełnione są jednocześnie, tzn. nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, powodujące uraz i powstałe w związku z pracą.

Pierwszy element definicji mówi o nagłości zdarzenia, która nie budzi wątpliwości w przypadku urazów dynamicznych powstałych na skutek upadków, uderzeń, skaleczeń itp.
Niejednoznaczna może być ocena zdarzenia, gdy na organizm człowieka działają szkodliwe warunki pracy, klimatyczne, substancje chemiczne, biologiczne, których skutek jest odczuwalny po określonym czasie działania.
W przypadkach takich zgodnie z orzeczeniem Trybunału Ubezpieczeń Społecznych oraz Sądu Najwyższego za wypadek uznaje się zdarzenie spowodowane nie tylko jednorazowym oddziaływaniem przyczyny zewnętrznej, ale także trwającym przez okres nie przekraczający jednej dniówki roboczej.

Za wypadek w drodze do pracy lub z pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, które nastąpiło w drodze do lub z miejsca wykonywania zatrudnienia, jeżeli droga ta była najkrótsza i nie została przerwana.
W przypadku, gdy droga:

• została przerwana, ale przerwa była życiowo uzasadniona (np. odbiór dziecka ze szkoły), a jej czas nie przekraczał granic potrzeby,
• nie była najkrótsza, ale ze względów komunikacyjnych była najdogodniejsza,

wówczas wypadek uważa się za wypadek w drodze do pracy lub z pracy.

Obowiązek niezwłocznego zgłoszenia pracodawcy wypadku w drodze do pracy lub z pracy, spoczywa na pracowniku, który uległ wypadkowi.